برنامه ریزی توسعه شهری و منطقه ای
سید محمد مهدی حسینی کیا؛ لیلا مدقالچی؛ آیدا ملکی؛ پریسا هاشم پور
چکیده
پرسش در خصوص یافتن شیوه مناسب تحلیل یک فضا همواره ذهن پژوهشگران را معطوف به خودساخته است. اغلب تحقیقات فضایی با استفاده از روش‌ها و تکنیک های تحقیق کمی یا کیفی مانند مشاهده یا پیمایش انجام می‌گردد و نتایج آن‌ها قسمتی از ویژگی‌های فضایی را روشن می‌نماید. هدف از این پژوهش، تحلیل تطبیقی دو روش نحو فضایی که بر ساختار فضایی تمرکز دارد ...
بیشتر
پرسش در خصوص یافتن شیوه مناسب تحلیل یک فضا همواره ذهن پژوهشگران را معطوف به خودساخته است. اغلب تحقیقات فضایی با استفاده از روش‌ها و تکنیک های تحقیق کمی یا کیفی مانند مشاهده یا پیمایش انجام می‌گردد و نتایج آن‌ها قسمتی از ویژگی‌های فضایی را روشن می‌نماید. هدف از این پژوهش، تحلیل تطبیقی دو روش نحو فضایی که بر ساختار فضایی تمرکز دارد و رویکرد "پروژه برای فضاهای عمومی" (PPS) که بر کیفیت فضاها از طریق شاخص‌های تعریف‌شده مانند جامعه‌پذیری، دسترسی، کاربری‌ها و فعالیت‌ها، راحتی و تصویر تمرکز دارد، می‌باشد که درک ویژگی‌های اجتماعی- فرهنگی مکان موردمطالعه را ممکن می‌سازد. از دلایل انتخاب این شیوه‌ها می‌توان به کارایی، گستردگی استفاده و رویکرد کمی و کیفی آن‌ها اشاره نمود. این پژوهش از این دو روش به‌منظور سنجش کیفیت فضایی بازار شهر تاریخی تبریز به‌عنوان یک اثر شاخص معماری و شهرسازی استفاده می‌کند. مقادیر کمی نحو فضا شامل یکپارچگی، اتصال و قابل‌فهم بودن می‌باشد. درنتیجه گیری این مطالعه، تفاوت‌هایی بین نتایج این دو روش مشخص گردید. این تفاوت‌ها، شناسایی پارامترهای کیفی را که وابسته و مستقل از پیکره‌بندی فضایی هستند، امکان‌پذیر می‌کند. از طریق این رویکرد تطبیقی، تأثیر پیکربندی فضایی بر کیفیت فضایی بررسی می‌شود. در انتهای این مطالعه نتیجه‌گیری می‌گردد که ترکیب این دو روش می‌تواند رویکرد جایگزین جدیدی برای نتایج جامع و قابل‌اعتماد در سنجش کیفیت فضاها ارائه دهد.
